Prijem
Evo malo opisa,nisam ja pisao.
Istorija
Za vreme Otomanskog carstva (16-18. veka) Pazovu su naselili Srbi. Slovaci su se doselili u ovaj deo Srema, tada južni deo Austro-Ugarske monarhije, posle 1760. godine po molbi Slovaka iz uglavnom srednje Slovačke koji nisu bili katoličke vere već nove protenstantske tj. evangelističke vere. Doselili su se i zbog siromaštva ali i zbog Mađara katolika, kojima nije prijala nova vera. Slovaci su bili većinsko stanovništvo u Staroj Pazovi do polovine 20. veka. Istovremeno su Srbi bili većinsko stanovništvo u okolnim selima.
Nemci su se doselili 1791. godine, na prostor koji je dobio ime Nova Pazova a tada i Stara Pazova dobija svoje ime. Nemci su se iselili posle Drugog svetskog rata.
Slave i običaji
Polivačke-oblievački (slov. polivačke-oblievačky) je stari običaj koji se neguje od davnina kod naroda slovenskog porekla u srednjoj Evropi.
U Staroj Pazovi žive Slovaci koji su došli iz srednje Evrope i tako sa sobom doneli i ovaj prastari običaj. Slavi se posle Katoličkog Uskrsa.
Crkva
Najstariji zapis o prvoj crkvi potiče iz 1775. godine koji se nalazi u inventaru mitropolita Jovanovića sačinjen 25. januara 1775.godine. Ovaj zapisnik nečijom krivicom i nepažnjom je na žalost jako oštećen, nedostaju mu najvažniji prvi listovi u kojima piše o postanku crkve (pravoslavne) i škole a možda i za naselje i za sam postanak mesta. Ostalo je samo osam listova. Iz tih listova saznajemo samo nameštaj, izgled i uređenje same crkve. Po usmenom predanju stara crkva nije bila na istom mestu gde je sadašnja već istočno od današnjeg oltara. Prva crkva nije imala jedno zvono već dva manja od 140 i 90 funti, koja nisu bila smeštena na crkvenom zvoniku nego na zvonari od balvana u severoistočnom uglu današnje porte sa školske strane. Porta je bila napravljena od drveta. Crkva je bila pokrivena uzbijenim rogozom.
Današnji pristup običaju
Uveče, skupi se grupa mladića i spremi se traktor sa prikolicom ili kamion. Stavi se bure na prikolicu i napuni se vodom. Zovu se muzičari i pevači i kreće vožnja. Pevaju se pesme o vinu i ljubavi a grla se zalivaju pivom ili vinom. Slava ne može da prođe bez violine, harmonike, gitare ili bas prima. Ide se od kuće do kuće, ali samo do te kuće gde se nalazi mlada nevina devojka. Domaćin ih dočekuje i tera kćerku iz kuće a momci joj glavu polivaju vodom zato da bi joj glava uvek ostala čista. Domaćin ih zatim uvodi u kuću i nudi ih vinom, kiflama ili drugim domaćim specijalitetima, ali pre nego što ih ponudi zahteva da mu mumci odpevaju makar jednu pesmu. Dok oni pevaju mlada devojka ih služi. Posle veselja devojka svakom daje po jedno jaje i ispraća ih. Onda momci idu do druge kuće i tako to sve traje do ranih jutarnjih sati sledećeg dana.
Istorija
Za vreme Otomanskog carstva (16-18. veka) Pazovu su naselili Srbi. Slovaci su se doselili u ovaj deo Srema, tada južni deo Austro-Ugarske monarhije, posle 1760. godine po molbi Slovaka iz uglavnom srednje Slovačke koji nisu bili katoličke vere već nove protenstantske tj. evangelističke vere. Doselili su se i zbog siromaštva ali i zbog Mađara katolika, kojima nije prijala nova vera. Slovaci su bili većinsko stanovništvo u Staroj Pazovi do polovine 20. veka. Istovremeno su Srbi bili većinsko stanovništvo u okolnim selima.
Nemci su se doselili 1791. godine, na prostor koji je dobio ime Nova Pazova a tada i Stara Pazova dobija svoje ime. Nemci su se iselili posle Drugog svetskog rata.
Slave i običaji
Polivačke-oblievački (slov. polivačke-oblievačky) je stari običaj koji se neguje od davnina kod naroda slovenskog porekla u srednjoj Evropi.
U Staroj Pazovi žive Slovaci koji su došli iz srednje Evrope i tako sa sobom doneli i ovaj prastari običaj. Slavi se posle Katoličkog Uskrsa.
Crkva
Najstariji zapis o prvoj crkvi potiče iz 1775. godine koji se nalazi u inventaru mitropolita Jovanovića sačinjen 25. januara 1775.godine. Ovaj zapisnik nečijom krivicom i nepažnjom je na žalost jako oštećen, nedostaju mu najvažniji prvi listovi u kojima piše o postanku crkve (pravoslavne) i škole a možda i za naselje i za sam postanak mesta. Ostalo je samo osam listova. Iz tih listova saznajemo samo nameštaj, izgled i uređenje same crkve. Po usmenom predanju stara crkva nije bila na istom mestu gde je sadašnja već istočno od današnjeg oltara. Prva crkva nije imala jedno zvono već dva manja od 140 i 90 funti, koja nisu bila smeštena na crkvenom zvoniku nego na zvonari od balvana u severoistočnom uglu današnje porte sa školske strane. Porta je bila napravljena od drveta. Crkva je bila pokrivena uzbijenim rogozom.
Današnji pristup običaju
Uveče, skupi se grupa mladića i spremi se traktor sa prikolicom ili kamion. Stavi se bure na prikolicu i napuni se vodom. Zovu se muzičari i pevači i kreće vožnja. Pevaju se pesme o vinu i ljubavi a grla se zalivaju pivom ili vinom. Slava ne može da prođe bez violine, harmonike, gitare ili bas prima. Ide se od kuće do kuće, ali samo do te kuće gde se nalazi mlada nevina devojka. Domaćin ih dočekuje i tera kćerku iz kuće a momci joj glavu polivaju vodom zato da bi joj glava uvek ostala čista. Domaćin ih zatim uvodi u kuću i nudi ih vinom, kiflama ili drugim domaćim specijalitetima, ali pre nego što ih ponudi zahteva da mu mumci odpevaju makar jednu pesmu. Dok oni pevaju mlada devojka ih služi. Posle veselja devojka svakom daje po jedno jaje i ispraća ih. Onda momci idu do druge kuće i tako to sve traje do ranih jutarnjih sati sledećeg dana.
