Prijem
SRPSKA BOGINJA SERBONA
Serbona je bila najveća boginja antičkog sveta, imala je najšire nadležnosti i najčuveniji hram od svih boginja. Najšire je slavljena kod Srba, a i kod Grka i Rimljana. Imala je više imena i svaki od ovih naroda je slavio pod posebnim imenom. U antičkom vremenu svaki od velikih bogova je imao svoju pratilju ženskog pola koja je bila njegova pareda, tj. uporedno božanstvo koje se poređuje sa njim. Reč pareda je iz srbskog jezika i upotrebljavana je i kod drugih naroda u antičkom vremenu za označavanje božanskog para, pareda za ženski pol ili paredo za muški pol.
Bog Serbon kao jedan od vrhovnih bogova kod Srba i božanstvo zaštitinik vladarskog i ratničkog staleža imao je jednu boginju paredu koja se pojavljuje pod imenom Serbona. Ovaj božanski par predstavljao je glavna obeležija dana i noći, Serbon je predstavnik sunca, a Serbona predstavnik meseca. Čuveni božanski parovi bili su Keva (Kibela) i Atis, Afrodita i Adonis, Demetra i Triptolem, Selene i Endimon, Zevs i Hera, Serapis i Izis i itd. Možemo predpostaviti da je Srbona dobila svoje imo po ulozi parede boga Serbona.
Glavna uloga boginje Serbona jeste zaštita života i plodnosti u opštem smislu, svega u prirodi, životinja i hrastinja. Zato je narod prizivao imenom majke, babice i dadilje. Ona reguliše lov na divlje životinje i u toj ulozi predsedava lovu i lovcima. Da bi zaštitila divljač ona ustreljuje svojim strelama boga lovaca Ariona. Njen a obeležja su krst sa četiri s što su u stvari četiri mlada polu meseca kao obeležija njene svemirske uloge. Taj Serbonin znak je ostao kao glavno obeležije srbskog grba. Pored toga često se kod nje nalazi i simbol kretanja sunca, svastika, kao znak njene uloge parede boga Serbona predstavnika sunca. Taj simbol doslovno znači kretanje sunca i meseca, kad sunce zađe – mesec izađe i obratno. Mladi mesec je simbol plodnosti, a Serbona kao mesečevo božanstvo ima posebnu ulogu u zaštiti žena i rađanja. Zato su je nazivali i babicom. Herodot kaže da su žene iz Trakije i Peonije prinosile trebu Carskoj Serboni. Ovo se može razumeti na dva načina ili da su je smatrale caricom boginja ili što je bila pareda cara Serbona.
Najstariji kip Serbone koji je dosad pronađen je od pečene gline iz Podunavlja i potiče iz trećeg milenijuma pre n. e. Artur Evans je našao na Kritu jedan kip Serbone, koja kao i njen paredo, ima dva lava i potiče iz drugog milenijuma pre n. e.
Kod Grka Serbona se zove Artema, što je ustvari preličeno ime Serbone. Prvi samoglasnik je u njenom imenu često zamenjivan sa „A“ kao što je slučaj i u nacionalnom imenu Srba, Sarbi, Sardi. Kod Hezihiusa jedan oblik njenog imena je Sarbima. Grci su često izostavljali početn oslovo „S“ „E“ i „I“ kao i zamenom „B“ sa „T“ omogućila je da konačan oblik u grčkom jeziku bude Artema. U nauci nema sporenja da je Artema pregrčko božanstvo koje su Grci nazvali u duhu svog jezika i usvojili kao i mnoga druga božanstva. Svi se slažu da to ime nije grčkog porekla, pa kao što vidite ono je nastalo od imena Serbone.
Grci su je široko slavili i kod njih ona je bila kao boginja na prvom mestu; samo nešto malo su izmenili njene nadležnosti, tako da ona nije postala različita od Serbone. Karijatide sa vencom od pruća na glavi su plesačice u čast Serbone. Gutri kaže da je Artema lovac slavljena na Helmskom poluostrvu daleko pre dolaska Grka.
Serbona je bila najveća boginja antičkog sveta, imala je najšire nadležnosti i najčuveniji hram od svih boginja. Najšire je slavljena kod Srba, a i kod Grka i Rimljana. Imala je više imena i svaki od ovih naroda je slavio pod posebnim imenom. U antičkom vremenu svaki od velikih bogova je imao svoju pratilju ženskog pola koja je bila njegova pareda, tj. uporedno božanstvo koje se poređuje sa njim. Reč pareda je iz srbskog jezika i upotrebljavana je i kod drugih naroda u antičkom vremenu za označavanje božanskog para, pareda za ženski pol ili paredo za muški pol.
Bog Serbon kao jedan od vrhovnih bogova kod Srba i božanstvo zaštitinik vladarskog i ratničkog staleža imao je jednu boginju paredu koja se pojavljuje pod imenom Serbona. Ovaj božanski par predstavljao je glavna obeležija dana i noći, Serbon je predstavnik sunca, a Serbona predstavnik meseca. Čuveni božanski parovi bili su Keva (Kibela) i Atis, Afrodita i Adonis, Demetra i Triptolem, Selene i Endimon, Zevs i Hera, Serapis i Izis i itd. Možemo predpostaviti da je Srbona dobila svoje imo po ulozi parede boga Serbona.
Glavna uloga boginje Serbona jeste zaštita života i plodnosti u opštem smislu, svega u prirodi, životinja i hrastinja. Zato je narod prizivao imenom majke, babice i dadilje. Ona reguliše lov na divlje životinje i u toj ulozi predsedava lovu i lovcima. Da bi zaštitila divljač ona ustreljuje svojim strelama boga lovaca Ariona. Njen a obeležja su krst sa četiri s što su u stvari četiri mlada polu meseca kao obeležija njene svemirske uloge. Taj Serbonin znak je ostao kao glavno obeležije srbskog grba. Pored toga često se kod nje nalazi i simbol kretanja sunca, svastika, kao znak njene uloge parede boga Serbona predstavnika sunca. Taj simbol doslovno znači kretanje sunca i meseca, kad sunce zađe – mesec izađe i obratno. Mladi mesec je simbol plodnosti, a Serbona kao mesečevo božanstvo ima posebnu ulogu u zaštiti žena i rađanja. Zato su je nazivali i babicom. Herodot kaže da su žene iz Trakije i Peonije prinosile trebu Carskoj Serboni. Ovo se može razumeti na dva načina ili da su je smatrale caricom boginja ili što je bila pareda cara Serbona.
Najstariji kip Serbone koji je dosad pronađen je od pečene gline iz Podunavlja i potiče iz trećeg milenijuma pre n. e. Artur Evans je našao na Kritu jedan kip Serbone, koja kao i njen paredo, ima dva lava i potiče iz drugog milenijuma pre n. e.
Kod Grka Serbona se zove Artema, što je ustvari preličeno ime Serbone. Prvi samoglasnik je u njenom imenu često zamenjivan sa „A“ kao što je slučaj i u nacionalnom imenu Srba, Sarbi, Sardi. Kod Hezihiusa jedan oblik njenog imena je Sarbima. Grci su često izostavljali početn oslovo „S“ „E“ i „I“ kao i zamenom „B“ sa „T“ omogućila je da konačan oblik u grčkom jeziku bude Artema. U nauci nema sporenja da je Artema pregrčko božanstvo koje su Grci nazvali u duhu svog jezika i usvojili kao i mnoga druga božanstva. Svi se slažu da to ime nije grčkog porekla, pa kao što vidite ono je nastalo od imena Serbone.
Grci su je široko slavili i kod njih ona je bila kao boginja na prvom mestu; samo nešto malo su izmenili njene nadležnosti, tako da ona nije postala različita od Serbone. Karijatide sa vencom od pruća na glavi su plesačice u čast Serbone. Gutri kaže da je Artema lovac slavljena na Helmskom poluostrvu daleko pre dolaska Grka.
