Rodoslovi,porekla porodica sirom Balkana...

Vecinu ljudi uvek,u nekom momentu,zainteresuje njihovo poreklo i poreklo porodice kojoj pripadaju.Mozda budem mogao i da pomognem ponekima,ali bar za Vojvodinu i zapadne krajeve donekle je lako utvrditi rodoslove zahvaljujuci austrougarskim popisima stanovnistva koji su se redovno obavljali.Ovom prilikom evo rodoslova porodice Vojinovica,starog srpskog srednjovekovnog plemstva:

Vojinovici

Vojin,vojvoda+ nn supruga
=Milos,stavilac,pomen 1333.
=Altoman,veliki zupan,prvi pomen 1335,umro 1359.
=Vojislav,veliki knez,umro 15.oktobra 1363.
=Voislava-Sela,pomen 1326.

Altoman,veliki zupan,+Ratoslava,kcerka vojvode Mladena,rod.Brankovica
=Nikola Altomanovic,zupan,rodjen 1349,ziv jos 1395.

Vojislav ,veliki knez+Goislava,kcerka cara Dusana
=Stefan,umro u Dubrovniku,
=Dobrovoj,umro u Dubrovniku,

Voislava-Sela+Brajko Branivojevic,upravnik Stona(Peljesca)
=nn sin

Rodoslov Mrnjavcevica

Mrnja,zupan u Livnu+ nn supruga
=Vukasin,zupan,despot,kralj,poginuo 26.9.1371.
=Ugljesa,serski despot,poginuo 26.9.1371.
=Jelena,umrla izmedju 1358-64.

Vukasin+Alena(monahinja Jelisaveta,shimonahinja Jevrosima)
=Marko,kralj,poginuo 17.5.1395.
=Andrijas,umro 1399.kastelan Vilagosa,predak porodice Andrasy,
=Ivanis,poginuo 1385.
=Dmitar,kastelan Debrecina,ziv jos 1407.
=Olivera,
=Rusna,
=Milica,

Ugljesa+Jelena kcerka kesara Voihne (monahinja Jefimija)
=Ugljesa despotovic umro 1370-71

Jelena+Nikola Radonja Brankovic
=nn kcerka umrla izmedju 1358-64.
=nn kcerka umrla izmedju 1358-64.

Marko+1.Jelena,kcerka Radoslava Hlapena,
+2.Teodora,zena Grgura Brankovica
+3.ponovo Jelena Hlapenova,
=nn sin

Jelena+Djuradj I Balsic

Rusna+car Matija Kantakuzen,sin protivcara Jovana Kantakuzena
=Toma
=Irina

Danas u Budimpesti zive potomci porodice Mrnjavcevic,direktni po muskoj liniji,(Mernany i Andrasy),koji ne zele ni da cuju za svoje srpsko poreklo i proslost (slavnu),vec se zadovoljavaju s' tim sto se smatraju ostacima starog madjarskog plemstva.

Srpske porodice poreklom iz Hercegovine koje zive u Vojvodini (1.deo):

-Djeric...poreklom iz Niksica,
-Mucibabic...porodice u Ravnima u Povrsi,
-Bajevic...od plemicke loze Predojeviva iz Prijevora kod Bilece.
-Kozjak...isto od Predojevica,
-Lero...isto od Predojevica,
-Jokanovic...isto od Predojevica,
-Bobot...iz Bilece,
-Music...iz Trebinja,
-Andjelic...iz sela Andjelici kod Trebinja,
-Papic...iz Bilece,
-Manigoda...od Predojevica kod Bilece,
-Zirojevic...od Predojevica kod Bilece,
-Komlenic...od bratstva Pilatovaca kod Bilece,
-Grubacic...od Pilatovaca kod Bilece,
-Cupkovic...iz Biograda kod Nevesinja,
-Ivanis...iz Slata kod Nevesinja,
-Vujadinovic...iz Bijele Rudine kod Bilece,
-Toholj...iz Bogdanusica kod Bilece,
-Mrkalj...iz Gornjeg Hrasna,
-Visnjevac...iz Visnjeva kjod Gacka,
-Deretic...iz Korjenica kod Trebinja,
-Vujovic...iz Grahova
-Podrugovic...iz Kazanaca kod Gacka,
-Radovanovic...iz Vranje Dubtrave kod Bilece,
-Sutonja...iz Pilatovaca,
-Sikimic...iz Pilatovaca,
-Tadic...iz Pive,
-Predic...iz Trebinja,
-Cuckovic...iz Risna u Boki,
-Zecevic...iz Banjana
-Krunic...iz Trebinja,
-Ateljevic...iz Korijenica kod Trebinja
-Skender...iz Aleksica kod Bilece,
-Glogovac...iz Miruse kod Bilece.
-Salatic...iz Bijele Rudine kod Bilece,
-Piljevic...iz Ridjana kod Niksica,
-Popadic...iz Gareve kod Gacka
-Janjusevic...iz Gareve kod Gacka
-Kosutic...iz Banjana
-Gusic...iz katunske nahije u Crnoj Gori,
-Keselj...iz Drobnjaka od Cerovica,
-Spremo...sa polusotrva Peljesac(Ston)
-Nadazdin...iz Bjelojevica kod Stoca
-Stevanovic...iz Lukavca
-Cvijetic...iz Lukavca
-Dakovic...iz Lukavca
-Perisic...iz Kazanaca kod Gacka
-Gutic...iz Ozrinica kod Niksica
-Simovic...iz Batkovica kod Nevesinja
-Zerajic...iz Citluka kod Nevesinja
-Golijanin...iz Gacka
-Ceranic...iz Drobnjaka
-Gligoric---iz Kovanaca kod Bilce,

Srpske plemicke porodice,

Tragajuci za srpskim plemickim porodicama,u "Godisnjaku" Mitropolije Sremsko-karlovacke iz 1839.godine,pronasao sam zapis :"Staro serbsko blagorodstvo iz XI,XII,XIII,XIV,XV veka-Imena starih blagorodnih serbskih domorodaca sa njihovim grbovima ,koji se u originalu mogu naci."
Po originalu tog rukopisa,sultan Mehmed II Osvajac,1463.godine,celokupnom prezivelom srpskom plemstvu naredjuje, ukazom,da mu dodju na audijenciju u bosanski grad Jajce.Tom prilikom svi su oni morali da mu donesu diplome,povelje,privilegije,hrisovulje i druge dokaze o svom plemstvu,da bi ih sultan,kako je obecao,samo potvrdio.
Veci deo srpskog plemstva je to i uradio,ali je sultan izigrao obecanje.Naredio je da se sve te dragocene hartije bace u vatru,i plemstvo lisio poseda,privilegija i prava.Malo docnije,drugim ukazom je,pod pretnjom smrtne kazne,naredio da ni jedna srpska plemicka porodica ne sme da koristi svoje staro prezime,vec da se mora nazivati po imenu svoga oca.Staro prezime i privilegije mogao je zadrzati samo onaj ko je primio muhamedansku veru.Zbog ovog varvarskog postupka sultanovog,mnogi znameniti plemici behu prinudjeni da se odreknu svojih predaka i pocasti.
Isto to su uradili i drugi osvajaci.Pre svih Grci,Ugari,Austrijanci i Nemci-spaljujuci na lomaci hrpe dragocenih akata ili ih odnoseci u svoje zatvorene arhive.Dokaza o tome ima na pretek,navescu samo neke:
U knjizi "Biblioteka srpske lavre Hilandara",Ljubomir Djurkovic-Jaksic pise:"J.Burkovic posetioj e1901.godine Hilandar i njemu su pricali kaludjeri kako je arhimandrit,inace Grk,proiguman manastira njihovog,starim srpskim knjigama i rukopisima nalozio i zagrevao pec,te je ispekao hiljadu hlebova za turske nizame(vojnike),koji su se nalazili u Hilandaru.Dmitrovski se tuzio na tako divljacko ponasanje atonskih kaludjera Grka i Bugara sa serboslavenskim dragocenostima i svetinjama."
Burkovic tvrdi,da je Antun Mihanovic,austrijski konzul u Solunu,poznati hrvatski kulturni delatnik,od hilandarskih staraca izmamio sest vreca dragocenih rukopisa,ali ih nije vratio,iako su oni zbog toga vodili,i dobili sudski spor.Slicno tvrdi i,Suboticanin, dr Aleksa Ivic,u knjizi "Stari srpski pecati i grbovi" iz 1910.godine:" U dvorsko-drzavnom arhivu u Becu nalazi se oko 200 povelja starih srpskih vladara i vlastele koji pocinju s krajem XII i dopiru do kraja XV veka.Osim nekoliko savremenih i deset sa latinskim jezikom pisanih,sve ostale povelje su originalne i napisane su cirilicom i srpskim jezikom."

U pomenutom zapisu karlovackog godisnjaka iz 1839.godine,plemicke porodice su popisane ovim redom:

Kovacevici,Predojevici,Predijevici,Drubajevici,Sag relovici,Ljubibratici,Sitnicici,Kaduncici,Kostanic i,Reserevici,Vojkovici,Slilovici,Sokolovici,Gradan ovici,Glavici,Tomanovici,Todorovici,Kozacici,Zarko vici,Rasprokovici,Himarovici,Ohmucevici,Kastriotic i,Carnojevici,Balsici,Korcinici,Neorici,Jeronici,C vetinanici,Poznani,Djipanovici,Vukotici,Sladojevic i,Kotromanici,Nemanjici,Kopcici,Mirovlasici,Miljen ovici,Saimirovici,Knezevici,Tasovici,Bosnici,Zubic i,Tvorikovici,Lucici,Miljkovici,Mergnanovici,Brajk ovici,Rubici,Burmazovici,Zlatonosovici,Kopljevici, Vladimirovici,Bogasinovici,Dubasinovici,Mrnjavcevi ci,Dukadjinovici,Cikarici,Radijedovici,Crikalovici ,Novakovici,Grubkovici,Bilazici,Mankovici,Rezici,D icnici,Dinjicici,Ljubetici,Koralovici,Didlovici,Kl esici,Oblacici,Margusici,Zjendisalici,Mehlinici,Ku pritici,Krizici,Kukretici,Starsarovici,Hrabrenovic i,Bjelovici,Debilici,Mirilovici,Klupkovici,Maupovi ci,Deskovici,Ugrenovici,Pazagici,Stankovici,Kuplje novici,Sestrici,Kalici,Smokrenovici,Brizojevici,Pa rmezanovici,Braniliovici,Tolivici,Grcinici,Olivero vici,Dejanovici,Vojkovici,Vilici,Podrojcici,Bakici ,Bibici,Markovici,Pikominici,Markovcici,Masnovici, Obilici,Kosovici,Krasijevici,Krasojevici,Prelazovi ci,Bezonpankovici,Ljubinkovici,Suvici,Orlovici,Sub ici,Muzevici,Rajkovici,Divovici,Marulovici,Sencevi ci,Nemicici,Blotijovici,Duncici,Denovici,Vojnovici ,Drazivojevici,Radenovici,Tugovici,Zvjezdici,Miros lavici,Brankovici i Milisici.

I u patronomiji drugih naroda postoje srpska prezimena koja se zavrsavaju na ic.Razlozi za nihovu pojavu su slicni onima koji su uslovili pojavu srpskih prezimena sa stranom osnovom.Ovaj tip prezimena je najcesci kod naroda koji zive u susedstvu ili izmesano sa Srbima.Madjari i Rumuni imaju podosta ovih prezimena,ciji se nosioci danas osecaju kao Madjari,odnosno Rumuni.To je slucaj i sa pripadnicima pomenutih naroda koji zive u Srbiji.
Madjarskih prezimena koja se zavrsavaju na ic ima u vise vojvodjanskih sela i gradova.U Adorjanu (Nadrljanu) izmedju Sente i Kanjize javlja se prezime Milutinovic.U Horgosu Radic,Devic u Gornjem Bregu ,u Subotici Radakovic i Petkovic,Pavlovic u Zrenjaninu....itd.
Rumuni i Srbi,kao Pravoslavni narodi,u svom imenoslovu koriste dosta slicnih ili istih imena,pa je i to jedan od razloga za pojavu slicnih prezimena,kao i ogroman uticaj srpskih svestenika koji su vrsili episkopske sluzbe u rumunskim srednjovekovnim drzavama.
Medju Rumunima u Banatu dosta je frekventno prezime Popovic.Srece se u naseljima Banatsko Novo Selo,Sutjeska,Barice,Kustilj,Ovca i Glogonj.Jovanovic,po mnogima najcesce srpsko prezime,srece se i kod Rumuna.Zabelezeno je u Ecki i okolini Vrsca.Kod Rumuna u Srbiji javljaju se i prezimena:Dimitrijevic i Danilovic (Ovca),Gavrilovic (u Grebencu),Marganovic (u Deliblatu),Davidovic (u Vladimirovcu),.....


Posebnu grupu srpskih prezimena na ic,cine ona prezimena u cijoj se osnovi nalaze prezimena ili imena stranog porekla.Ona su modifikovana i na nihovu osnovu pridotati su karakteristicni dodaci ovic,evic ili ic.Nastajala su u razlicitim vremenskim i drustvenim prilikama.Tako su nastala i prezimena nekih poznatih naucnika koji su ziveli i radili u srpskoj sredini.
identifikacija sa sredinom u kojoj su ziveli bila je jedan od bitnih razloga.Bracnim vezama dolazilo je do asimilacije nesrpskog zivlja sa Srbima,sto je imalo za posledicu posrbljivanje njihovih stranih prezimena.Dodavanjem pomenutih nastavaka svojim nesrpskim prezimenima neki su manifestovali svoju odanost prema srpskom narodu sa kojim su ziveli,slicno danas rade i Srbi,na primer u Americi.
Prezimena ove vrste ima vise i ona poticu iz razlicitih etnickih i verskih konfesija.
Kosta Sreplovic (1836-1872) je bio poznati srpski arhitekta,A Mihailo Valtrovic (1839-1915) bio je upravnikm Narodnog muzeja,profesor Velike skole i osnivac Srpskog arheoloskog drustva.Oni su svojim delima zaduzili srpsku nauku i narod.Njihova prezimena su germanskog porekla i u svom izvornom obliku glase Srepl i Valter.Slicnih primera ima jos u Srbiji:Ostermanovic,Braunovic,Kaclerovic,Orajnerov ic,Sternic,Smelceroviuc,Veberovic,Pruderovic,Sacer ovic,Laudanovic....itd.
Albahari je staro i cesto jevrejsko prezime.Koriste ga i Sefardi i Askenazi,a srece se i posrbljeno kao Albaharevic.
U prezimenima nastajalim na ovaj nacin srecu se i hungarizmi.Sabo je madjarska rec koja oznacava krojaca,a od nje su napravljena srpska prezimena Sabov i Sabovljevic.Od madjarskih reci razlicitog znacenja izvedena su i prezimena: Kocijasevic,Sekerusevic,Gombarevic,Vargic.....
U prezimena iz ove grupe javljaju se i albanske reci.Srecu se najvise u Crnoj Gori u prezimenima:Ljumovic,Kastratovic,Zogovic,Pljakic,B urmazovic....

Bez obzira sto vrstu prezimena opisanu u prethodnom tekstu imaju i ostali slovenski narodi,ona su u srpskom narodu najcesca i najbrojnija.Zbog toga ona uveliko asociraju na srpstvo,a neki ih dozivljavaju i kao sastavni deo srpskog nacionalnog identiteta.
To je bio razlog sto je tudjinska vlast nastojala da kod Srba eliminise,ili bar smanji,ovu vrstu prezimena koja su odisala na srpstvo i slovenstvo.Pri tome su koriscene razne metode.Prilikom vodjenja sluzbene administracije,prezimena na ic su izbegavana i potiskivana na razne nacine.Jacanje madjarskog uticaja moze se lako pratiti na imenima i prezimenima komoranskih Srba.Srbi u Komoranu pocinju da se zovu i pisu Antal,Janos,Lacko,Miklos,Peter,Sigismund,Hitok ,Demeter...itd.Jedan od pisara zabelezio je ime Demeter ,na madjarski nacin (Domotor),ali cirilicom.Tako imamo i zabelezeno da je i cirilicom u Komoranu potpisan,na madjarski nacin (prezime pa ime) i izvesni Pesti Tomas.
Sta vise,drzavne vlasti su izricito administrativnim putrem (normativnim aktom) zabranjivale postojanje ove vrste prezimena kod Srba.Vlasti su 1817.godine izdale naredjenje,po kojem Srbi u Austriji nisu smeli da nose prezimena sa zavrsetkom na ic,sto je na podrucju Ugarske posebno strogo sprovodjeno.
Ovom naredbom odstranjen je deminutivni prezimenski dodatak ic.Njegovim izostavljanjem kod tzv"potpunih prezimena",koja sadrze vec pomenuta sva tri elementa ,uz prezimensku osnovu ostaje samo prisvojni dodatak-ov,ev ili in,na koji se prezime sada i zavrsava.Sada se umesto uobicajenih prezimena Jovanovic,Radicevic,Kovacevic,javljaju oblici Jovanov,Radicev,Kovacev,Kolarov...itd.Kod prezimena gde je deminutivni dodatak ic direktno dodan na prezimensku osnovu (izostavljanjem prisvojnog nastavka ov ili ev),zabranjeni prezimenski dodatak ic,zamenjivan je nastavkom in.Ovom prilikom umesto prezimena Jovic,Glisic,Lazic...javljaju se slicna,ali ne i ista,prezimena Jovin,Glisin,Lazin....prezimena koja se nisu zavrsavala na ic nisu menjana,a bilo je i takvih kao i u ostalim srpskim sredinama.
Ovim se objasnjavaju i neki drugi momenti (pojava pejorativnih prizvuka u prezimenima) u srpskoj patronomiji.


Prezimena u srpskom narodu su brojna i raznovrsna.Stvarana su u razlicitim politickim,istorijskim,ekonomskim i drustevnim uslovima.Postojalo je vise razlicitih principa za njihovo formiranje.
Posebnu grupu prezimena sacinjavaju ona ,koja su stvorena pomocu nastavaka-ovic,evic ili ic.
Prezimena sacinjena na ovaj nacin,po pravilu,sadrze tri elementa:prezimensku osnovu,prisvojni dodatak-ov ili ev i deminutivni nastavak ic.
Prezimenska osnova moze da bude razlicita,najcesce je to licno ime rodonacelnika familije.U najvecem broju slucajeva to je ocevo,dedino ili ime nekog muskog pretka u direktnoj liniji srodstva.Pobocna linija srodstva,javlja se samo iu izuzetnim slucajevima.Osnivac prezimena ne mora uvek da bude krvni srodnik.Ponekad to moze da bude usvojitelj,staratelj,dobrocinitelj...itd.Jedno od tipicnih prezimena ove grupe jeste patronim Jovanovic.Za njega se smatra de je jedno od najcescih prezimena.
Prezimensku osnovu Jovanovic cini rodonacelnikovo licno ime Jovan.Na njega je dodat posesivni nastavak ov,koji oznacava pripadanje.Potom je pridodan i deminutivni nastavak ic,koji znaci maleni,mladi.U konkretnom slucaju je Jovanovic,Jovanov mladenac,sin,potomak.
Osim nastavka ov,primenjuje se i prisvojni dodatak ev,koji ima isto znacenje.Koji ce nastavak biti primenjen zavisi od licnog imena od kojeg se formira prezime.U slucaju da se rodonacelnik odredjene familije zvao,na primer,Radic,primenice se nastavak ev,a zatim dodatak ic.Tako je nastalo prezime Radicevic.
Osim licnog imena prezimensku osnovu mogu da cine i drugi fakrtori.Najcesce se javljaju:zanimanje (kovac,kolar),licne osobine (brka,cosa),etnicka pripadnost (Bugarin,Cincarin),vojno zvanja (kaplar,kapetan),crkveno zvanje (pop,klisar),mesto odakle je doseljen (Erdelj,Srem)...itd.I u ovom slucaju se prezimena izvode po istom principu,kao i kada je u pitanju licno ime.Stoga se u konkretnim slucajevima javljaju prezimena:Kovacevic,Kolarevic,Brkic,Cosic,Bugarino vic,Cincarevic,Kaplarevic,Kapetanovic,Popovic,Klis arevic,Erdeljanovic,Sremcevic...itd.
Ponekad se prezimena formiraju i po tzv "skraceniom" postupku.U tom slucaju se izostavlja prisvojni elementi ov i ev,i odmah se dodaje deminutivni nastavak ic.Tada se umesto Jovanovic srece Jovanic,Stamenovic-Stamenic,Bojanovic-Bojanic...Skracena prezimena su skoro pravilo,kada se izvode od hipokoristika (ime od milja) i to u onim sredinama gde se ona zavrsavaju na a(Djura-Djuric,Pera -Peric,Jova -Jovic).To je slucaj i sa muskim licnim imenima (kao osnovom prezimena) kada se menjaju po tzv zenskoj deklinaciji:Ivo,e;Luka;e...itd.U sredinama gde se hipokoristicna imena zavrsavaju na o (tzv erski krajevi),javljaju se prezimena Djurovic,Perovic,Jovovic.
Kada su u pitanju matronimi (po zenskom pretku) skracena procedura predstavlja opste pravilo.Na zensko licno ime dodaje se samo deminutivni dodatak-ic,i prezime je gotovo.Ovaj princip dosledno se primenjuje i kada su u pitanju izvorna narodna imena i kalendarski antroponimi.Od nekih slovenskih imena izvedena su prezimena-Zoric,Visnjic,Nadezdic i druga,a od kalendarsjkih Saric,Maric,Femic....
Ovo je samo jedan od nacina za formiranje srpskih prezimena.U srpskom imenoslovu postoji jos razlicitih obrazaca za njihovo stvaranje.I on nije stvojstven samo Srbima vec ga,manje ili vise,koriste i ostali slovenski narodi.


EDIT:redosled obrnut

Srpske porodice poreklom iz Hercegovine koje zive u Vojvodini (2.deo):

-Zelenovic...iz ovic i Drobnjaka,
-Mihic...iz Bancica kod Ljubinja,
-Zelen...iz sela Lipe kod Duvna,
-Dangubic...iz Humske.
-Vujnovic...iz Niksica,
-Sorajic...iz Ljubomira,
-Lecic...potomci kneza Zdrijelovica iz Ljubinja,
-Bajcetic...iz Mirilovica,
-Dzeletovic...iz Cepelice kod Bilece,
-Vukajlovic...iz Ridjana kod Niksica,
-Dutina...iz Konavla,
-Uljarevici...iz Ridjana kod Niksica,
-Bovan...iz Bune kod Mostara,
-Crnogorac...iz Bjelatka ispod Krsca,
-Govedarica...iz Herceg Novog,
-Susic (Susa)...iz Kljeuta kod Gacka,
-Tamindzic...iz Ridjana kod Niksica,
-Skoko...iz Bodezista kod Gacka,
-Banjac...iz Koprivice sa Banjana,
-Medan...iz Kapora,
-Sarenac...iz Gacka,
-Vlacic...iz Popova polja,
-Doder...iz Pilatovca kod Bilece,
-Djogo...iz Mirilovica,
-Grahovac...iz Grahova,
-Kukic...iz Baljaka kod Bilece,
-Mandic...iz Maline kod Trebinja,
-Jankovic...iz Trebinja,
-Solaja...iz Lazarica kod Gacka,
-Maksimovic...potpmci plemica Save Vladislavica iz Jasenika kod Gacka,
-Kasikovic...iz Nevesinja,
-Popara...iz Ceva,
-Kulas...iz Fatnice,
-Jeremic...iz foce,
-Hrnjez...iz Dubljevica kod Gacka,
-Kokolj...iz Bilece,
-Tomanovic...iz Bilece,
-Bokic...iz Domaseva,
-Savic...sa planine Golije,
-Zutkovic...sa Banjana,
-Lazetic...iz Gacka,
-Ljubovic...potomci nekog Ljube,dvoranina hercega Stefana.
-Bandic,..poreklom sa kosova,naseljeni u Gackom.

Rodoslov Hrebeljanovica-Laazarevica,

Hrebeljan+nn supruga
=Pribac,logotet cara Dusana,

Pribac+nn supruga
=Lazar,knez,
=Dragana,monahinja Teodosija,
=nn kcerka,

Lazar + Milica Vratkovic,potomak Vukana Nemanjinog najstarijeg sina,
=Mara,monahinja Marina,
=Dragana,bugarska carica,
=Teodora,
=Jelena,
=Stefan,despot srpski,
=Olivera,turska sultanija,
=Vuk,

Dragana+celnik Musa,
=Stefan,
=Lazar,
=Jovan,

nn kcerka+Altoman
=nn sin

Mara + Vuk Brankovci,potomak Vukana Nemanjica,
=Djuradj,
=Grgur,
=Lazar,

Dragana + Ivan Sisman,bugarski car,
=Aleksandar,
=Fruzin,
=Keraca,
=nn sin,
=nn sin,
=nn kcerka,

Teodora+Nikola II Gorjanski,macvanski ban i gospodar Srema,
=Nikola III Gorjanski,macvanski ban i gospodar Srema,
=Katarina,

Jelena+1.Djuradj Stracimirovic Balsic,+2.Sandalj Hranic Kosaca,
=nn sin,

Stefan Visoki+Jelena,kcerka Franceska Gatiluzija

Olivera+Bajazit I Jildirim,turski sultan,

Vuk+nn supruga
=nn sin,
=nn sin,

Nikola III Gorjanski+Margarita Ceh,
=Katarina,

Katarina Gorjanski+Henrik IV od Gorice,
=nn sin,
=nn kcerka,

Rodoslov je dalje nepoznat (osim za Brankovice), iako se u XV veku pojavljuje izvesni Djuradj Hrebeljanovic,zapovednik grada Beograda u Furlaniji,zatim tokom XX veka pojavljuju se potomci Hrebeljanovica,jedna od njih, Mara Hrebeljanovic, umrla je u Beogradu 70-ih godina XX veka,gde je,dosavsi iz Amerike,iako doktor hemije,radila cuvajuci zamorcice u jednoj laboratoriji.
I danas u Americi ima nekoliko porodica Hrebeljanovica,jer nam nije poznato gde su i kako Marina braca Stefan i Lazar zavrsili,zna se samo da su jedno vreme ziveli u Nju Jorku.
U Americi cak postoji i drustvo porodice Nemanjic sa preko 100 clanova.

Rodoslov Paskacica-Vlatkovica,

Paskac,knez+Ozra,
=Vlatko,sevastokrator 1365-1371.
=nn kcekrka,

Vlatko+Vladislava,kcerka kralja Vladislava II i Konstance Morozini,
=Stefan,
=Ugljesa,cesar,(1359-1423)gospodar Vranja i Preseva,
=nn sin,

Ugljesa+Ana
=Stefan,umro oko 1400.
=nn sin,
=nn kcerka,

Rodoslov Tesalskih careva,bocne grane Nemanjica,

Stefan Uros III Decanski,1274-11.11.1331.+1.Teodora,kcerka bugarskog cara Smilca,2.Marija,kcerka Jovana Paleologa i Irine Metohit
=Stefan Uros IV Dusan,car Srba i Romeja,
=Dusman,Dusica
=Simeon Uros Paleolog,car u Tesaliji,1330-1372.
=Jelena,
=Teodora,monahinja Evdokija,

Simeon Uros Paleolog+Tomaida Orsini,kcerka Jovana II Orsinija i Ane Paleolog,
=Jovan Uros Duka Paleolog,savladar 1359/60,car 1372/73,monah Joasaf,
=Marija Angelina Dukena Paleologina1353-1394.,
=Stefan Duka,gospodar Farsale,

Jovan Uros Duka Paleolog+nn supruga,
=nn kcerka,

Marija Angelina Dukena Paleologina+1.Toma Preljubovic,despot janjinski,2.Isail Bundelmonti,despot janjinski,
=Irina,
=nn sin,

Stefan Duka+nn kcerka Franceska Djordija,markgrofa Bodonice,
=nn sin,
=nn kcerka,

Rodoslov porodice Dejanovica,

Dejan,despot,umro 1371.+Teodora,monahinja Evdokija,kcerka Stefana Decanskog
=Jovan Dragas,despot,umro 1378.
=Teodora,monahinja Ksenija,umrla 1402.
=Konstantin Dragas,samozvani car,poginuo na Rovinama 17.maja 1395.

Jovan Dragas+nn supruga
=Dejan,
=Bratan,

Teodora+1.Zarko,zetski vlastelin,2.Djuradj I Balsic,
=Mrksa,zetski despot,

Konstantin Dragas+Evdokija Komnina,kcerka trapezuntskog cara Aleksija III
=Jelena Dragas,monahinja Ipomena,umrla 23.marta 1450.

Jelena Dragas+Manojlo II Paleolog,vizantijski car,
=Toma,despot Monemvasijski,
=Konstantin Dragas Paleolog,vizantijski car,

Rodoslov porodice Grcinica,

Grcin+nn
=Jovan Oliver,1300.-1356.despot,
=Bogdan Ljutica,pom.1342.
=nn kcerka

Jovan Oliver+1.Ana Marija,kci Karavide
+2.Marija Paleolog,udovica kralja Stefana Urosa III Decanskog,
=Danica,
=Krajimir,stradao u kosovskom boju,
=Damjan,stradao u kosovskom boju,
=Vidoslav,
=Dabiziv,umro 25.11.1342.
=Rusin,stradao u kosovskom boju,
=Oliver,umro 6.9.1342.

nn kcerka+Ugljesa Nenadic
=Brajan,
=Marina Vitoslava,

Loza Vukoslavica/Crepovica,

nn,vojvoda cara Dusana+nn supruga,
=Vukoslav,
=Vukota,rodonacelnik Vukotica,

Vukoslav+nn rodjaka kneza Lazara,
=Drzman,monah Dionisije,
=Crep,pobednik nad Turcima kod Plocnika,

Crep+nn supruga,
=nn sin,monah Venedikt,

Vukota+ nn supruga,
=Pribislav,komornik hercega Stefana,vitez reda zmaja,

Pribislav+nn madjarska plemkinja,
=Nikola,severinski ban,

Nikola+nn madjarska plemkinja,
=Jelena,adoptirana za sestru od strane kralja Jovana Sigismunda,
=Katarina,

Jelena+1.Petar Basaraba,vlaski vojvoda,+2.Vladimir,moskovski knez,
=nn sin,
=nn sin,
=nn kcerka,

Katarina+Valentin Terek,gospodar Subotice,madjarski plemic,praunuk sultana Murata I,unuk odbeglog turskog princa Saudzi beja,
=nn sin,
=nn kcerka,

Nemanjići,bočne grane Nemanjine braće,


Zavida (Uros)+nn supruga
=Tihomir,veliki zupan,
=Stracimir,zupan,
=Stefan Miroslav,veliki knez humski,
=Stefan Nemanja,monah Simeon,veliki zupan,

Tihomir+nn supruga
=Stefan Prvoslav,zupan,

Stefan Miroslav+nn ,sestra bosanskog bana Kulina,
=Toljen,
=Andrija,veliki knez humski,
=Petar,

Toljen+nn supruga
=Petar,
=Brajko,

Petar Toljenovic+nn supruga
=Nikola,
=Toljen II,

Nikola+Katarina,kcerka Stefana I Kotromanica,
=Vladislav,
=Bogisa,

Toljen II+Kira Lena (Chatalena),
=Petar,

Andrija,sin Stefana Miroslava+nn supruga,
=Bogdan,zupan,
=Djordje,
=Radoslav,zupan,
=Vukoslava,
=Dragoslava,

Bogdan 1249.>>Tvrtko,zupan,1285.>>Bogdan,zupan,1312.>>Tvr tko,zupan,1320.

Vukoslava+Barbo de Crosio,
=Petar,
=Andrija,
=Slava,

Dragoslava+Drago de Mare,
=nn sin,
=nn kcerka,

Slava+Madius Miche,dubrovacki vlastelin,
=nn sin,
=nn sin,
=nn kcerka,

Veze Nemanjica sa bugarskim carskim dinastijama, (udajom kceri) :




Stefan Nemanja,monah Simeon,veliki zupan+Ana,monahinja Anastasija,
=Vukan,veliki knez,dukljanski kralj,
=Stefan Prvovencani,veliki zupan,srpski kralj,
=Rastko,Sveti Sava,arhiepiskop srpski,
=Vuka,monahinja Efimija,
=nn kcerka,epirska carica,
=nn kcerka,

nn kcerka+nn Asen,iz bugarske carske porodice,
=Konstantin Tih Asen,bugarski car,1257-1277.

...........


Stefan Uros II Milutin,srpski kralj+1.Jelena,srpska vlastelinka,
. +2.nn, cerka sedvastokratora Jovana Andjela,
. +3.Jelisaveta,kcerka ugarskog kralja Stefana V,
. +4.Ana,kcerka bugarskog cara Georgija I Tertera,
. +5.Simonida,kcerka cara Andronika II Paleologa,
=Stefan Uros III Decanski,srpski kralj,
=Ana ( Neda ,Dominika),
=Carica (Zorica),udata De Valoa,
=Stefan Konstantin,srpski kralj,

Ana (Neda ,Dominika),samostalna carica bugarska (1330-1337.)+Mihailo Sisman,bugarski car,
=Stefan Jovan Ljudevit,vitez napuljskog kralja,
=Sisman,umro u Dubrovniku,

Porodica Bakic,


Pretpostavlja se da ova porodica potoce iz planinskih predela danasnje Hercegovine, a u drugoj polovini XV veka vec se javljaju kao mocna i uticajna porodica u Srbiji. Najveci uspon dostigli su prelaskomu Ugarsku. Moze se uzeti pretpostavka da je svim Bakicima direktan predak bio Radovan Bakic.
Prosirenjem zemlje Bakica na podrucje Sumadije, ova vlastelska porodica znatno je ojacala, a njeni su clanovi kao turski vazali uzivali veliko poverenje i ugled. Ovo ce narocito doci do izrazaja u licnosti Pavla Bakica, o koma u defterima Smederevskog sandzaka nema podataka, i koji je u ovom periodu istorije porodice bio samo jedan od poznatijih njenih clanova. Pavle Bakic, najpoznatiji i najznacajniji clan ove porodice nosio je titulu vojvode, a pred kraj zivota postao je srpski despot. Pre odlaska u Ugarsku, posedovao je pedeset sela, a cela jedna oblast, imanja oko brda Vencaca u Sumadiji, nazivana je Bakiceva zemlja. zivao je veliki ugled kod Turaka i bio je dobar poznavalac prilika u tadasnjoj Turskoj Carevini. Posle smrti Ferhat- pase, vojvoda Pavle je u poslednjopj nedelji 1525. godine presao u Ugarsku preko Save, sa petoricom svoje brace, svim imetkom koji je mogao poneti i sa pedeset opremljenih konjanika. U dinastickim sukobima posle smrti kralja Ludovika, Pavle Bakic je zajedno sa vojvodom Radicem prisao Jovanu Zapolji, erdeljskom vojvodi, kasnije ugarskom kralju. Posle Zapoljinog poraza kod Tokaja, Pavle Bakic je prisao Ferdinandu I Habzburskom, kasnije ugarskom kralju. Kada je Ferdinand, 1527. godine, krunisan za kralja, Pavlu Bakicu je sledece godine poverio mesto zapovednika sajkasa (nasadista).
Vec proslavljen ratnim pohodima, vojvoda Pavle Bakic postao je najznacajniji srpski vlastelin u Ugarskoj. Kralj Ferdinand ja stoga njemu i njegovij braci, poveljom od 11. novembra 1534. godine, potvrdio sve posede koje su do tada stekli. Pored toga kralj ga je postavio za despota 1537. godine. Prilikom napada na grad Osek, u borbi srpske konjice sa janicarima, poginuo je despot Pavle Bakic,a njegova glava poslata je sultanu. Pavle Bakic bio je poslednji srpski velikas koji je od ugarskog kralja dobio titulu despota. Njegovom smrcu zavrsava se duga istorija srpskog despotskog dostojanstva u Ugarskoj.

Porodica Vojinovic (Vojnovic ),

Osnivac porodice Vojinovic, vojvoda Vojin, gospodar Gackog, bio je jedan od najistaknutijih velmoza kralja Stefana Decanskog, a pripadao je i krugu velikasa oko mladog kralja Stefana Dusana. Sinovi vojvode Vojina, Milos, Altoman i Vojislav, takodje su uzivali poverenje kralja Dusana, na cijem dvoru su Milos i Vojislav i zapoceli svoju karijeru, oba sa titulom stavilaca, zvanja niskog ranga, ali dovoljnog da omogucuje uvid u politicka zbivanja i ucestvovanje u njima. Najstariji sin vojvode Vojina, stavilac Milos Vojinovic, kome je predstojala sjajna karijera, umro je mlad. O drugom sinu, Altomanu Vojinovicu, ne zna se mnogo, a nekoliko sacuvanih podataka potvrdjuje njegovo visoko mesto u krugu Dusanove vlastele. Pred kraj zivota je nosio titulu velikog zupana, a poslednji put se pominje 1359. godine.
Vojislav Vojinovic, najmladji sin vojvode Vojina, koji se jos 1350. godine pominje kao stavilac, pred kraj zivota, za vlade cara Urosa, postao je najmocniji velikas u srpskoj drzavi. Od oca i brace nasledio je vlastelinstvo, cemu je do proleca 1359. godine pripojio zupe velikog celnika Dimitrija. Njegova oblast dostigla je najveci obim 1363. godine, kada je zahvatala prilican prostor izmedju Rudnika, Drine, Popovog Polja, Dubrovacke Republike, Boke i Kosova. Umro je iznenada u jesen 1363. godine, a nasledila ga je njegova udovica kneginja Goislava, sa maloletnim sinovima kojima se ubrzo gubi trag.
Zupan Nikola Altomanovic, sin velikog zupana Altomana, prvi put se pominje novembra 1366. godine kao jedan od velikasa srpskog Carstva, a 1367. godine kao gospodar Rudnika. Godine 1368. skoro cela oblast Vojislava Vojinovica bila je u rukama mladog zupana. U pregrupisavanju snaga za vlade cara Urosa, Nikola Altomanovic je stupio u pakt sa Lazarom Hrebljanovicem protiv mocnih Mrnjavcevica. Do sukoba je doslo 1369. godine; u toku boja Lazar se povukao, a mladi zupan jedva je izvukao glavu. Posle maricke bitke i smrti cara Urosa, decembra 1371. godine, Nikola Altomanovic drzao je oblast u zapadnoj Srbiji prema Bosni, sve do Dubrovnika, a uspevsi da povrati Rudnik i stratesko utvrdjenje Zvecan na Kosovu, obnovio je stare oblasti Vojinovica, i iz nove preraspodele snaga izasao kao najjaci oblasni gospodar. Stupanje u savez sa Mletackom Republikom skupo je kostao zupana Nikolu. Bosanski ban Tvrtko i knez Lazar, tokom leta 1373. godine, udruzenim snagama i brzom ofanzivom, unistili su vlast raskog zupana. Njegovu zemlju podelili su medju sobom, medjutim izgleda da mu je ostavljena titula zupana i jedna mala oblast za uzivanje, buduci da se poslednji put pominje kao zupan 23. januara 1398. godine.Treba napomenuti da je zupan Nikola imao samo 16-18 godina kada je postao najmocniji velikas i to samo zahvaljujuci svojoj energiji,a ne nasledstvu.Da je uspeo bar diplomatiju da uskladi sa vojnim sposobnostima,slavili bi ga danas kao jednog od najvecih vladara.

Porodica Belmuzevic

Prisustvo vlastelske porodice Belmuzevic i ucestvovanje njenih clanova u istorijskim zbivanjima u Srbiji i Ugarskoj moze se pratiti od tridesetih godina pa do kraja XV veka. Period njihovog delovanja u Srbiji bio je vezan za licnost i vreme despota Djurdja Brankovica. Godine 1443. braca Vuk i Djuradj Belmuzevic, u vreme posle prvog pada Despotovine, prisutni su u jos neosvojenim krajevima Zetskog primorja, odakle je Djuradj odlazio u Ugarsku gde se pripremao veliki hriscanski pohod protiv Turaka. U obnovljanoj Despotovini, Vuk i Djuradj obavljali su upravne funkcije u Zeti, pa se zna da je 1450. godine Vuk Belmuzevic bio upravnik oblasti Lustice na juznoj strani kotorskog zaliva, koju je tada drzao despot Djuradj. Godine 1454. Belmuzevici su stekli pravo gradjanstva grada Dubrovnika. U ratu despota Djurdja sa Venecijom,posebno se istakao Vukov sin Milos Belmuzevic, poslednji vojvoda Srbije u Zeti. U vreme naslednika Djurdjevog, despota Lazara Brankovica, Milos je imao posede u Sbiji, pa je poznato da je 1457. godine bio zapovednik Srebrenice. Posle pokusaja da pomogne jednom od namesnika da, posle smrti despota Djurdja, dodje na vlast, Milos je pao pod tursku vlast. Godine 1464. Dubrovcani su mu dozvolili da se skloni na njihoivu teritoriju, u Ston, odakle je presao u Ugarsku. Ubrzo je postao zapovednik jednog dela konjice kralja Matije. Za ratne zasluge, Milos je od kralja Matije dobio mnogobrojne posede i spahiluke, medju kojima i grad Sasvar. Po ovom vlastelinstvu nosio je plemicki predikat "od Sasvara".
Posle smrti kralja Matije, Milos Belmuzevic je prisao kralju Vladislavu II Jageloncu. Kao priznanje za ratne zasluge, 1496. godine dobio je potvrdu prava na sva imanja primljena od kralja Matije. Milos Belmuzevic je sa zenom Oliverom imao dvoje dece- sina Vuka i cerku Milicu. Vuk je poginuo mlad, najverovatnije 1495. godine. Ubijen je prilikom upada turskih konjanika iz Smedereva u jednom manastiru negde u Potisju, na posedima Belmuzevica. Tada je ranjen i sam Milos. Umro je 1501. godine. Posle smrti sina, Milos je izdejstvovao da njegovi posedi predju na cerku Milicu koja se, negde posle 1501. godine, udala za Stefana Jaksica, cime su posedi Belmuzevica pripali Jaksicima.

Porodica Ljubibratic

Najuglednije vlestelinsko pleme u oblasti Trebinja i Konavla u XIV i XV veku bilo je bratstvo Ljubibratica, koje je vremenom izdeljeno na mnoge grane. U vreme rata sa Radoslavom Ljubibraticem, Dubrovcani su uporni u najstojanjima da ovo bratstvo isele iz Bosne, ili bar do zetske granice, a ukoliko to nije moguce, da se iz susetsva isele makar Ljubisici, jedan njihov ogranak. Vremenom, odnosi izmedju Dubrovnika i Ljubibratica se popravljaju. Ljubibratici su se delili na dve osnovne grane: Kudelinovice, kojima su pripadali ogranci Radonjica, Mrdjenovica i Miokusovica, i Bogdancice, sa ograncima Ljubisica i Medvedovica.
Moguce je da je rodonacelnik najstarijih Ljubibratica, Kudelinovica, onaj Kudelin koji se pominje tridesetih godina XIV veka, ali je, svakako, Radonja Kudelinovic bio njihov glavni predstavnik. Radonja se pominje kao vodeca licnost Trebinja, a pred kraj XIV veka pojavljuje se sa titulom vojvode. Kada je na vlast u trebinju dosao Pavle Radenovic, zabelezeni su njegovi sukobi sa Radonjom. Radonja Kudelinovic ostavio je za sobom dva sina: Suminu, koji je bio bez potomstva i Dobruska Radonjica, koga Dubrovcani posebno uvazavaju u vreme pokusaja da se domognu dela Konavla koji je pripadao Pavlovicima. Po smrti, Dobruska je nasledio najstariji sin Paoko Dobruskovic, koji je svoj uticaj zadrzao i u vreme kada je Trebinje preslo pod vlast Kosaca.
Ogranak Mrdjenovica vodi poreklo od Radonjinog brata Mrdje, koji za sobom ostavlja sinove Junka, Ostoju i Rohana, a od ostalih potomaka pominju se samo Ostojini sin Dauco i Rohanov, Ivanis.
Rodonacelnik treceg ogranka Kudelinovica bio je Mrdjin i Radonjin brat Milkus, po kome se njegovi naslednici zovu Milkusovici ili Miokusovici. Od Miokusinih sinova najduze se pominje Pribil Miokusovic koga srecemo do pedesetih godina XIV veka. Sledecu generaciju Miokusovica cine Vukosav Pribilovic i Bogeta i Vukac Djurdjevic. Bogeta Djurdjevic i Vukosav bili su gospodari sela Bijela, a Vukosav je jos 1471. godine bio pominjan kao covek hercega Vlatka. Junko, treci brat Radonje Kudelinovica samo se jednom pominje, a podaci o njegovom potomstvu su nepoznati.
Ljubisa Bogdancic je prvi koji se pominje iz ove porodice, a poznata su i njegova dva mladja brata Rajko i Medved. Radoje Ljubisic, najstariji Ljubisin sin, bio je jedna od najuticajnijih licnosti Trebinja. Radoje je postao zapazen jos za zivota svog oca kada postaje vojvoda, a sa svojim ljudima se pominje jos 1420. godine. Radoje je imao cetiri brata: Radica, Radosava, Ljubenka i Mrdju, ali o njima nije ostalo nekih bitnijih podataka.
Medvedovici, drugi ogranak Bogdancica, dobili su ime po Ljubisinom bratu Medvedu. Pominju se 1459. godine kao jedna od pet vlastelinskih kuca na Trebinju, ali Medved Bogdancic nije imao u prvim decenijama XV veka ni ulogu ni ugled brata Ljubise. Od njegova tri sina, Radoje se pominje 1428. godine, o Dobrosavu sa zna da je 1414. godine imao ljude u Orahovom Dolu, a o Rajku Medvedovicu poslednji pomen potice iz 1436. godine.

Porodica Nikolic

Porodica Nikolici, gospodari Popovog polja, bili su potomci humskog kneza Miroslava, brata Stefana Nemanje, a sestrici bosanskog bana Stjepana I Kotromanica. Zupan Nikola, praunuk humskog kneza Miroslava imao je dva sina, Vladislava i Bogisu. Malo je podataka o prvim clanovima ove porodice, poslednji put se pominju 1363. godine, najverovatnije kao vladari humskih oblasti. Sa knezevima Vukosavom, Petrom i Milisom Nikolicem, otpocinje drugo pokoljenje ove porodice. Poznato je da je ime njihove majke bilo Stanislava, ali je neizvesno da li im je otac bio Vladislav ili Bogisa. Buduci da je Vladislav bio stariji, a i iz nekih drugih izvora, moze se pretpostaviti da je on bio otac trojice pomenutih zupana. Uspon brace Nikolica pocinje posle smrti kralj Tvrtka I, 1391. godine. Kao pristalice novog kralja Dabise, njihov ugled vidno raste, i vec u decembru 1392. godine, Dubrovacka Republika prima ih za svoje gradjane. Dolaskom kralja Ostoje na bosanski presto, Nikolici su se, kao pristalice kraljica Jelene, nasli u nezavidnom polozaju, te su bili prisiljeni da traze utociste na dubrovackoj teritoriji. U ratu Bosne i Dubrovnika, kao vlastelin vojvode Sandalja Hranica Kosace, ucestvovao je i Vukosav Nikolic. Poginuo je prilikom jednog okrsaja sa dubrovcanima, a sahranjen je u Stonu, 28. novembra 1403. godine.
Grgur, sin Vukosava Nikolica, prisutan je i istorijskim zbivanjima u Bosni tokom borbi Tvrtka II protiv kralja Ostoje. Od 1414. godine, Nikolici primaju mogoris po ovlascenju kralja Ostoje, sto je neposredan dokaz da su se nalazili medju njegovim pristalicama. Znak vece samostalnosti Nikolica u ovom periodu ogleda se u postavljanju carina. Medjutim, 6. jula 1418. godine, Grgur Nikolic je izdao povelju o ukidanju carina. Do narocitog osamostaljenja Grgura Nikolica doslo je u vreme gradjanskog rata za vlade kralja Stefana Ostojica. Posto se nalazio na strani kralja Stefana Ostojica, direktno je okrenuo ledja svom gospodaru Sandalju Hranicu. Uz pomoc Dubrovnika, strasti su se stisale i Nikolici vise nisu pokusavali da se oslobode vlasti bosanskog vojvode. Posle njegove smrti, Nikolici su ostali verni njegoviom nasledniku, Stefanu Vukcicu Kosaci. Grgur Nikolic umro je u julu 1436. godine.
Sinovi Grgura Nikolica, Vuk i Vukasin, nastavili su zavistan odnos prema Stefanu Vukcicu Kosaci. Vukasin Grgurevic bio je uz njega u pokusajima da se dokopa Zete. Godine 1442. Vukasin je pao u mletacko ropstvo, ali je uz pomoc Dubrovcana pusten na slobodu. Poslednje vesti o Nikolicima su iz 1453. godine, kada su i dalje bili na strani Stefana Vukcica Kosace. Neizvesno je kako su zavrsili, ali je sigurno da su sa svoje oblasti iscezli daleko pre nego sto su Turci zavladali Humskom.

Porodica Jaksic

Istorija porodice Jaksic moze se pratiti od Jakse Brezinica, rodonacelnika njihovog. Posle pada Srpske Despotovine 1439. godine, vojvoda Jaksa presao je u Ugarsku, da bi se posle obnove Despotovine vratio u Srbiju. Sinovi vojvode Jakse, Stefan i Dmitar, presli su oko 1464. godine u Ugarsku, gde im je kralj Matija Korvin darivao vlastelinstvo Nadjlak u Canadskoj zupaniji, na severnoj obali Morisa. Vremenom su se njihovi posedi umnozili pa ih je, tako, bilo u Kluskoj, Aradskoj i Vukovskoj zupaniji. Dmitar Jaksic je ucestvovao u borbama oko Sleske, a uz kralja Matiju se borio i u Donjoj Austriji. Godine 1480, vojska kralja Matije je krenula u pohod protiv bosanskog pase. Medju vojnim zapovednicima bili su i Dmitar Jaksic i njegov sin Jovan. Dmitar Jaksic poginuo je u jesen 1486. godine na jezavskom mostu pred Smederevom, posle povratka sa poslanstva u Carigradu, a Stefan Jaksic umro je u Becu 6. januara 1489. godine.
Marko, sin Stefana Jaksica, prisutan je u istorijskim zbivanjima u Ugarskoj narocito posle smrti kralja Ludovika II u bici na Mohackom polju 1526. godine. U borbama za kraljevski presto, Marko Jaksic je bio pristalica Jovana Zapolje. Jelena, cerka Stefana Jaksica, bila je udata za despota Jovana Brankovica. Nakon njegove smrti, Jelena je morala da se preuda za kralja Vladislava II. Brat jelenin, Stefan Jaksic, bio je ozenjen cerkom Milosa Belmuzevica. Ovom bracnom vezom, svi njegovi posedi su pripali Jaksicima. Irina, najmladja cerka Stefana Jaksica, bila je udata za Matiju Balsica Kosacu,a Ana, treca Stefanova kcer, za kneza Vasilija Lvivica Glinskog od Litve. Anina cerka Jelena Vasiljevna udala se 1526. godine za ruskog velikog kneza Vasilija III Ivanovica, i sa njime rodila dva sina: Georgija, kasnije kneza Uglickog i Ivana, potonjeg velikog kneza moskovskog. Ivan IV Vasiljevic Grozni postao je car sve Rusije 1547. gidone.

Porodica Dejanovic

Medju istaknute velmoze koji se pojavljuju na vrhuncu srpske srednjevekovne drzave, pod carem Dusanom, sa visokim titulama, velikim ovlascenjima i poprilicnom materijalnom moci, svakako spada sevastokrator, despod Dejan, gospodar neuobicajeno velike oblasti koja je obuhvatala zupe Zegligovo i Presevo. Poreklo despota Dejana nije utvdjeno. Bio je ozejnem Dusanovom rodjenom sestrom Teodorom, potonjom monahinjom Evdokijom. Kada je sevastokrator Dejan dobio titulu despota, nije tacno utvrdjeno ali se sa titulom sevastokratora pominje poslednji put 10. avgusta 1355. godine. U vreme preraspodele snaga u Srpskom Carstvu, poodmakle godine su ga odvojile od aktivnog politickog zivota, te je vise paznje posvecivao svojim zaduzbinama, pre svega manastiru Arhiljevici. Uspon oblasti despota Dejana prekinut je ili njegovim povlacenjem u manastir, ili smrcu, negde pre decembra 1371. godine.
Despota Dejana nasledili su maloletni sinovi Jovan i Kostantin, koji ce posle maricke bitke formirati prilicno veliku drzavu. Braca su zajedno upravljala prostranom oblascu u istocnoj Makedoniji, mada se isprave sa potpisom starijeg Jovana Dragasa cesce pominju. On je i nosio znake despotskog dostojanstva. Kao despot se prvi put pominje 1373. godine ali je izvesno da je titulu dobio od cara Urosa. Braca Dejanovici bili su turski vazali, ali su zadrzali siroku unutrasnju samoupravu. Konstantin, mladji brat despota Jovana, nije nosio ni jednu od visokih vizantijskih titula kao ni vecina oblasnih gospodara posle smrti cara Dusana. Jedino dostojanstvo koje je Konstantin Dragas nosio bilo je zvanje "gospodina". Kada je sultan Murat I krenuo na Srbiju, na Kosovo polje izbio je preko oblasti Konstantina Dragasa. Sudbina gospodinu Konstantinu, kao turskom vazalu, nije bila naklonjena pa ce pri sultanu Bajazitu i zavrsiti svoj zivot. 17. maja 1395. godine, kod mesta Rovina u Vlaskoj, kao Bajazitov vazal gospodin Konstantin je izgubio zivot.Treba napomenuti da je 90-ih godina proslog veka otkriveno nekoliko komada srpskog srednjevekovnog novca sa natpisom-Car Konstantin-,tako da je u nauci usvojeno da se Konstantin Dejanovic,kao sestric cara Dusana,proglasio,verovatno samovoljno, carem.
Najlepsi spomenik u zemljama koje su drzali braca Dejanovici, svakako je crkva Sv. Jovana Bogoslova u Poganovu, gde se na kamenom zapisu pominju gospodin Konstantin i gospodja Jelena, Konstantinova cerka. Jelena se ovde pominje kao gospodja iako je bila carica, buduci da ju bila udata za vizantijskog cara Manojla II Paleologa. Sa njim je rodila osam sinova od kojih su Jovan VIII i Konstantin XI bili vizantijski carevi. Konstantin XI Paleolog, poslednji vizantijski car, poginuo je na zidinama Carigrada 29.maja 1453. godine, kada je i Vizantijsko Carstvo prestalo da postoji.

Porodica Dinjicic-Kovacevic

Vrlo bliski Zlatonosovicima, bili su Dinjicici, vlasteoska porodica sa druge polovine XIV veka. Ziveci okruzeni mocnim susedima, oni su uspeli da se uzdignu do ranga najznacajnijih porodica poslednjeg stoleca Srpske despotovine i Bosanske Kraljevine. Oblast koju su drzali nalazila se u Podrinju i priblizno se moze svesti na dolinu Jadra. Zupan Dinjica prvi put se pominje aprila 1378. godine.
Dragisa Dinjicic bio je aktivni sudeonik u zaveri protiv kneza Radoslava Pavlovica i ucesnik u ubivstvu ovog bosanskog vlastele 23. avgusta 1415. godine. Knez Dragisa se cesto pominje u dokumentima Tvrtka II, kao jedan od njegovih saboraca u napadu na Srebrenicu. Licnosti Pavla i Kovaca, brace Dragise Dinjicica, manje su poznate. Kovac je u jednoj povelji kralja Ostoje tituliran kao vojvoda. Vojvoda Kovac je imao sinove Petra, Tvrtka i Ivanisa. Petar Kovacevic- Dinjicic prvi put se pominje kao vojvoda 1436. godine. 27. jula 1440. godine primljen je za dubrovackog gradjanina. Niz godina vojvoda Petar je bio najistaknutiji predstavnik porodice. Vojvoda Petar je pomogao despotu Djurdju da zauzme Srebrenicu krajem 1443. godine, zbog cega mu je Djuradj Brankovic poverio nadzor nad jednim gradom. Petar je u medjuvremenu napustio despota Djurdja, jer je po nalogu kralja Tomasa maja 1455. godine napao Srebrenicu. Despot Djuradj je uspeo da odbrani grad od napada vojvode Petra, pri cemu je Petar ubijen. Na celu porodice nasledio ga je njegov brat Tvrtko Kovacevic- Dinjicic. Dokumenta ga prvi put pominju septembra 1439. godine kao kneza u Jadru, a kao vojvodu 22. maja 1462. godine. Neki clanovi ove porodice pobegli su tada u Dubrovnik. Imenom se medju njima pominje samo Ivanis Kovacevic, za koga se kaze da je u Dubrovnik dosao a sinom i cerkom. Nije poznato kako su dvojica Dinjicica, Zarko i Vukic, kojima nije moguce odrediti mesto u rodoslovu ove porodice, dospeli medju vlastelu porodice Pavlovic.

Porodica Grcinic

Najistaknutiji predstavnik ove vlastelske porodice, uslovno nazvane Grnicici, bio je Jovan Oliver, velmoza visokog ranga i jedan od najmocnijih velikasa posle proglasenja Srpskog carstva. Jovan Oliver je bio potomak izvesnog Grcina i pripadao je porodici koje zivela u Srbiji gde je i rodjen negde oko 1310. godine, iako je njegovi ime Oliver zapadnjackog porekla. Titulu despota dobio je od Cara Dusana, svakako pre 1349. godine, kada se prvi put pominje kao despot. Uz titulu despota dobio je i dozvolu da kuje sopstveni novac. Drustveni i politicki uspon despota Jovana Olivera izrazit je u godinama osvajanja cara Dusana i njegovih pohoda ka jugu. Pocetkom leta 1342. godine docekao je Velikog domestnika Jovana Kantakuzina, sa kojim je sklopio dobro prijateljstvo. Sastanak sa njim je odrzan u Pristini jula 1342. godine, i na njemu je sklopljen ugovor o savezu protiv legitimne carigradske vlade. Posle zakljucenog ugovora izmedju kralja Dusana i Jovana Kantakuzina, saveznici su krenuli u prvu ofanzivu. Ni ovaj, ni sledeci pohod na Ser, nisu urodili plodom, kao ni saveznistvo Jovana Olivera i Jovana Kantakuzina, ali je upadljiva uloga Jovana Olivera u politickim previranjima na pocetku Dusanovog naglog napredovanja u osvajanju vizantijskih teritorija.
Despot Jovan Oliver bio je ozenjen Anom Marijom (Marom) i sa njom je imao jednu cerku i sest sinova: Danicu, Krajka, Damjana, Vidoslava, Dabiziva, Rusina i Olivera. O datumu smrti Jovana Olivera nema nikakvih podataka. Svaki mu se trag gubi na pocetku vladavine cara Urosa, pa se moze pretpostaviti da je umro posle 1356. godine. Sahranjen je u svojoj zaduzbini manastiru Lesnovu, uz spoljni zid crkve Sv. Arhistratiga Mihaila. Despot Jovan Oliver je iza sebe ostavio maloletne naslednike na koje se, u vreme krupnih promena u srpskoj drzavi, nije moglo racunati. Posle oceve smrti oni su izgubili svoje posede, od kojih je jedan deo pripao kralju Vukasinu, a kasnije su njima vladali Dejanovici. Iza despota Olivera ostala je i njegova zaduzbina, manastir Lesnovo sa crkvom posvecenom Sv. Arhistratigu Mihailu. To je jedna od najlepse ocuvanih zaduzbina XIV veka.

Porodica Crepovic

(Pomoravski)
Prvi pomen ove porodice je kroz lik vlastelina Crepa Vukovica, u jednom sporu oko vlasnistva nad manastirom Bogorodice Petruske, koji se nalazio u Petrusu, bastini porodice Crepovic. Petrus je u momentu ustupanja zupanu Vukoslavu, prvom poznatom predstavniku Crepovica, bio pustos koja je ubrzo prerasla u vlastelinstvo. Po dolasku na vlast, car Uros je zupanu Vukoslavu i njegovoj deci potvrdio ovaj bastinski posed na kome je u selu Letisju sagradjena crkva. U povelji cara Urosa iz 1360. godine stoji da zupan Vukosav i njegova dva sina, Drzman i Crep, crkvu u Letisju daruju manastiru Hilandaru, a u povelji iz 1371. godine, ova crkva se vraca u vlasnistvo braci Vukoslavic, Drzmanu (u medjuvremenu zamonasenog pod imenom Dionisije) i Crepu. Dionisije je oko crkve osnovao manastir. Iz perioda oko 1375. godine datira i povelja kneza Lazara, koja kaze da su braca Dionisije i Crep darivali nekoliko poseda manastiru Lavri na Svetoj Gori. Postoji i podatak o poznatom Crepovom boju na Bozic 1380. godine, kada su, prilikom prvog upada Turaka u zemlje pod upravom kneza Lazara, jedan njihov odred suzbili na Dubravici kod Paracina Crep Vukoslavic i Vitomir, vlastelini kneza Lazara.
U junu 1411. godine, pominje se jeromonah Venedikt Crepovic, ktitor manastira Bogorodice Lijesanske, sin Crepa Vukoslavica. Izmedju 1425. i 1426. godine, Venedikt Crepovic preveo je jedan deo Sestodneva Jovana Zlatoustog, od grckog jezika na serbski.

(Hercegovacki)
"Pocteni vitez" Pribislav Vukotic komornik hercega Stefana Vukcica Kosace, spadao je u najuzi krug poverljivih hercegovih dvorjana. Pored prezimena Vukotic, bez sumnje dobijenih po ocu, nisio je i prezime Crepovic, kako je u nekoliko mahova zabelezen u Dubrovniku. Pribislav je, prema tome, verovatno pripadao porodici Crepovica za koju se zna da je u to vreme zivela u Foci. Iz ove porodice poznata su i braca Radivoj, Rade (Radeta) i Radijenko Crepovic, trgovci, a Radeta je vise godina bio i knez Foce. Ovi clanovi porodice Crepovic su pripadali predhodnoj generaciji, u kojoj se ne pominje ime Pribislavljevog oca Vukote. Pribislav Vukotic- Crepovic takodje se bavio trgovinom, neposredno poslujuci sa italijanskom gradovima. Na nekom od evropskih dvorova Pribislav Vukotic proizveden je u viteza, a takodje je bio nosilac visokog ordena Zmajevog reda.

(Erdeljski)
Medju uglednim srpskim vlastelskim porodicama sredinom XVI veka u Ugarskoj, bili su i Crepovici, sa najistaknutijim predstavnikom, Nikolom Crepovicem. Godine 1550. bio je zapovednik u vojsci Petra Petrovica, rodjaka Zapoljinog, koji je ratovao protiv fratra fra Jurja Utjesenovica- Martinusevica, dalmatinskog monaha. Godinu dana kasnije, zabelezen je medju vojvodama koji su od kralja Ferdinanda primili najamnicku platu. Prilikom zauzimanja Temisvara, Nikola Crepovic je zarobljen,ali je kasnije oslobodjen iz ropstva. Godine 1556. usao je medju sesnaest odabranih velikasa u Drzavni savet i ubrzo postao severinski ban.
Katarina, mladja kci Nikole Crepovica, bila je udata za vlastelina Valentina Tereka mladjeg, a starija Jelena za vlaskog vojvodu Petra Basarabu. Kralj Jovan Sigismund, koji je Jelenu adoptirao za sestru, sam je prisustvovao vencanju. Jelena se kasnije razvela od Petra i udala za Vladimira Moskovljanina.

Porodica Vlatkovic (Hercegovacki)

Vise od dva i po veka bili su prisutni na istorijskoj pozornici clanovi ove znacajne hercegovacke porodice, kao gospodari prostranih oblasti u donjem toku Neretve. Najstariji poznati predak ove porodice zvao se Bogavac i ziveo je pocetkom XIV veka. Bogavac je imao sinove Mrdesu i Radivoja. O njima se malo zna, jedino da je Radivoj imao dva sina, Djurdja i Vukica.
Djuradj Radivojevic se pvi put pominje na celu ove kuce oko 1390. godine. Zbog nemira u Bosni Djuradj je od Dubrovcana zatrzio "slobodni list" kako bi, u slucaju opasnosti, mogao da se skloni na njihovu teritoriju. Tada je verovatno dobio i pravo gradjanstva Dubrovnika. Kada je na vlast u Bosni dosao Stefan Ostoja, Djuradj je sa porodicom prebegao u Dubrovnik, ali se vec sledece godine pominje kao gospodar Drijeva, vaznog trgovackog grada na Neretvi. Nakon 1409. godine vise nema vesti o braci Djurdju i Vukicu. Vukic je imao sina Vuka, a Djuradj sinove Pavla, Nikolu i Vlatka. Vojvoda Pavle Djurdjevic prvi put se pominje 1415. godine u vezi sa zaplenom jedne mletacke ladje od strane njegovih ljudi. U sukobu sa izvesnim Vojinom Sracinovicem bila su uhapsena braca Pavlova, Nikola i Vlatko. Pomogli su im Dubrovcani, ali su ovom prilikom Djurdjevici izgubili deo svojih oblasti. Tokom 1434. godine braca Djurdjevic i Vuk Vlatkovic su dobili gradove Vratar, Novi i Krusevac, a takodje im je vracena bastina koju je oduzeo Sandalj Hranic. Vuk, sin Vukica Radivojevica nije imao uskih potomaka. Braca Djurdjevic ziveli su otprilike do 1444. godine, a vojvoda Petar, sin Pavlov, umro je pocetkom 1452. godine.
Medju clanovima ove porodice koji su sa Dubrovackom Republikom sklopili ugovor protiv hercega Stefana Vukcica Kosace, pominju se: vojvoda Ivanis, knezevi Marko, Andrija, Zarko, Radivoje, Bartol i Tadija, sinovi kneza Vlatka, zatim knez Tomas, sin kneza Nikole, i Pavle, sin vojvode Petra. Clanove ove porodice Dubrovcani su primili u red svoje vlastele i dali im u bastinu jednu kucu u Dubrovniku. Posto su ucestvovali u porodicnim sukobima Kosaca, vojvoda Ivanis Jurjevic i njegova braca igrali su znacajnu ulogu u podeli zemlje koja je usledila. Posto je opet pao pod hercegovacku vlast, vojvoda Ivanis je morao da se obrati za pomoc Dubrovniku, sto je dovelo do toga da im kralj Tomas dodeli nove posede ali nije poznato gde su se ono nalazili. Jako je tesko saznati detalje o drugim clanovima ove porodice kao i o godinama njihove smrti. Zna se pouzdano da je vojvoda Ivanis umro izmedju 1482. i 1483. godine.
Andrija, sin kneza Vlatka, zakaludjerio se 1458. godine i dobio ime Avgustin. Posto je napustio manastir, 1476. godine prikljucio se borbi koja se vodila u poslednjim ostacima zemlje hercega Stefana. Poslednjih godina zivota je presao na stranu Turaka, a pominje se da je i uzeo muslimansku veru. Pocetkom 1488. godine zarobljen je i zatocen u ugarsku tvrdjavu Kos, gde je najverovatnije i pogubljen. Sve negde do 1492. godine neke od oblasti drzali su potomci porodice Vlatkovic, oslanjajuci se na Ugarsku. To su najverovatnije bili Zarko, Tadija i Djuradj, njihov necak. "Djuradj humski" se pominje i u jednom pismu iz 1498. godine, a pretpostavlja se da je on bio sin Andrije (Avgustina). Obaveze Dubrovacke Republike prema ovoj porodici prestale su posle smrti vojvode Zarka, 24. marta 1498. godine. Posle njegove smrti pominju se naslednici ovoga vojvode, ali oni nisu imali neku znacajnu ulogu u javnom zivotu.